Maatregelen Corona Younger at heart Update 24 maart 10:00

Maatregelen Corona Younger at heart Update 24 maart 10:00

by | Mar 24, 2020 | Actueel, Real talk

Update 24 maart 10.00 uur 

Blijf thuis

In de afgelopen periode heeft Younger at heart uitvoering gegeven aan maatregelen die we invoerden op 16 maart 2020.

Gisteravond konden we horen dat er vanuit de overheid nog een aantal extra maatregelen bijkomen en dat we ons daar minstens tot 1 juni (of zei hij nu 1 YOU KNOW?) met z’n allen aan moeten gaan houden. En het is nu veel meer dan een vrijblijvend advies, er kan vanaf nu ook op gehandhaafd worden. Dat betekent niets meer of minder dan dat je een vette boete kan krijgen wanneer je je niet aan de afspraken houdt omdat je bijvoorbeeld met een groep op straat, in een skatepark of in een parkeergarage bij elkaar gaat hangen. Dit verschilt per gemeente maar de boete kan al snel oplopen tot 400 euro. Dat geld kun je wel beter gebruiken toch?  

 

Sociaal

Al vanaf het ontstaan van Younger at heart werken wij vanuit de overtuiging dat mee doen en ergens bij horen van enorme waarde is. Een mens is een sociaal wezen en Younger at heart heeft een sociale, stimulerende en verbindende functie. Voor ons is het dus heel erg buiten onze comfortzone om jullie aan te sporen tot social distancing. Sociale afstand is niet ons ding zeg maar. Toch kunnen we op dit moment niet anders dan jullie keer op keer vertellen hoe belangrijk dit is. Zoek elkaar niet op, blijf zoveel mogelijk thuis. Doe het niet alleen voor jezelf maar vooral ook voor de mensen om je heen: je opa, je oma, je vader, je moeder en alle andere mensen die een speciaal plekje in je heart hebben.

Afstand kan dus eigenlijk ook best sociaal zijn, dus geef het maar door: Geef het niet door!

Wanneer je niet mee kunt doen, of geen contacten met de anderen hebt die structuur en betekenis geven aan de dag, dan kan dat zeer ontregelend zijn dat begrijpen wij maar al te goed.

In de weken die voor ons liggen zullen we dan ook de telefonisch contacten met al onze leden intensiveren en alle noodzakelijke bezoeken worden afgelegd maar wel onder de volgende voorwaarden:

24 uur bereikbaar niet beschikbaar

Vooraf wordt telefonisch of via app navraag gedaan of een van beide partijen lichamelijke klachten heeft als verkoudheid, keelpijn en/ of koorts. Is dat het geval, dan wordt je niet thuis bezocht.

Bij geen klachten worden voorafgaand aan het bezoek de handen 20 seconden gewassen of gedesinfecteerd met handgel.

Tijdens ons samenzijn met de leden of leden onderling houden we 1,5 meter afstand en niet met meer dan 3 mensen tegelijk in één ruimte.

Tijdens het bezoek zullen we geen koffie, dr Pepper, Redbull, Vanilla Coke, Shandy, Optimel of andere voedingsmiddelen consumeren en/ of aanraken.

Na afloop van het bezoek zal een ieder zijn handen 20 seconden wassen of desinfecteren met handgel.

Naast de mogelijkheid om 24 uur per dag aan te schuiven aan de virtuele Younger at heart compound tafel wordt er nu hard gewerkt aan een online jongerencentrum in Twello. Hoe dit er precies uit gaat zien en hoe je er naar binnen kunt dat hoor je morgen

Op deze manier willen wij jullie een plek geven waar je elkaar kunt ontmoeten zonder dat je ook echt bij elkaar gaat hangen en je kunt houden aan de steeds dwingendere adviezen en maatregelen van zowel RIVM als de lokale en landelijke overheid.

En zeg nou eerlijk, hoe vaak heb je de kans gehad om de wereld te redden door thuis te blijven, te chillen, te gamen, te Netflixen, te chatten, beeldbellen, een bordspelletje te spelen en niet bij je opa en oma op bezoek te gaan? Word ook een

#HELD#OP#SOKKEN

Stay safe, samen zelfredzaam.

Younger at heart

 

Maatregelen Corona Younger at heart Update 20 maart 17:00

Maatregelen Corona Younger at heart Update 20 maart 17:00

by | Mar 20, 2020 | Actueel, Real talk

Update 20 maart 17.00 uur 

Ontregeling

In de afgelopen dagen heeft Younger at heart uitvoering gegeven aan maatregelen die we invoerden op 16 maart 2020. We delen graag onze ervaringen. We merken enerzijds dat veel van onze leden zich staande weten te houden in deze onzekere tijd. Anderzijds zien we ook dat het wegvallen van de ambulante psychosociale begeleiding achter de voordeur kan leiden tot forse ontregeling van de dag, dagritme, gedachten, angsten en gesprek. We blijven elkaar dus zien en spreken.

 

MEEDOEN

Al vanaf het ontstaan van Younger at heart spannen de leden van Younger at heart zich in om op allerlei fronten

vanuit de overtuiging dat ‘meedoen en bij Younger at heart horen’ van enorme waarde is. Het blijkt dat onze overtuiging volkomen terecht is.

Wanneer je niet mee kunt doen, of geen contacten met de anderen hebt die structuur en betekenis geven aan de dag, dan kan dat zeer ontregelend zijn.

In de weken die voor ons liggen zullen we dan ook de telefonisch contacten met ál onze leden intensiveren en alle noodzakelijke bezoeken worden afgelegd onder de volgende voorwaarden:

24 uur bereikbaar niet beschikbaar

Vooraf wordt telefonisch of via app navraag gedaan of een van beide partijen lichamelijke klachten heeft als verkoudheid, keelpijn en/ of koorts. Is dat het geval, dan wordt je niet thuis bezocht.

Bij geen klachten worden voorafgaand aan het bezoek de handen 20 seconden gewassen of gedesinfecteerd met handgel.

Tijdens ons samenzijn met de leden of leden onderling houden we 1,5 meter afstand.

Tijdens het bezoek zullen we geen koffie, dr Pepper, Redbull, Vanilla Coke, Shandy, Optimel of andere voedingsmiddelen consumeren en/ of aanraken.

Na afloop van het bezoek zal een ieder zijn handen 20 seconden wassen of desinfecteren met handgel.

Daarnaast is er de mogelijkheid om 24 uur per dag aan te schuiven aan de virtuele Younger at heart compound tafel.

Deze tafel is essentieel vanwege de groepsdynamica tijdens onze individuele begeleiding. Each one, Teach one. Log in en klop aan. Wellicht zit er iemand voor een praatje.

Log in via deze link https://whereby.com/youngeratheart

Op deze manier zijn wij in staat nabij te blijven bij al onze leden. Uiteraard blijft Younger at heart nauwlettend alle adviezen opvolgen van zowel RIVM als de lokale en landelijke overheid.

Daarnaast willen wij met klem benadrukken dat Fireballen op geen enkele wijze de mond of keel desinfecteren zoals iemand bij Younger at heart beweerde.

Dit is complete onzin.

Take care, samen zelfredzaam.

Younger at heart

 

Maatregelen Corona Younger at heart Update 16 maart 22:00

Maatregelen Corona Younger at heart Update 16 maart 22:00

by | Mar 17, 2020 | Actueel, Real talk

Update 16 maart 22.00 uur 

Naar aanleiding van de uitbraak van het coronavirus hanteert Younger at heart een aantal voorzorgsmaatregelen. Maatregelen om leden van Younger at heart en relaties in de hoogst mogelijke mate te beschermen tegen besmetting. Dagelijks worden de maatregelen geëvalueerd en waar nodig aangepast. Dat doen we omdat de situatie in Nederland én hoe het met mensen kan gaan telkens zal verschillen. Besluitvorming hieromtrent vindt altijd plaats door N.Suter & R.J. Thomasson. Zij worden geadviseerd en geraadpleegd door collega’s, de BPSW, Assistverzuim en de Zorgregio. Maatregelen vanuit het RIVM en de overheid zijn altijd leidend.

Jongerencentrum Twello.

Ons jongerencentrum in Twello is met ingang van 16 maart gesloten voor alle bezoekers. Onze ambulante werkzaamheden op straat zullen gewoon doorgaan. In het jongerencentrum worden diverse onderhoud klussen uitgevoerd door onze jongerenwerkers.

Voor een klein aantal bezoekers zal een uitzondering gemaakt worden. Als gevolg van hun persoonlijke situatie is face-to-face-contact noodzakelijk. Dit betreft een minimaal deel van onze bezoekers

De Yahcompound.

De Yahcompound in Zutphen is met ingang van 16 maart gesloten voor al onze bezoekers.

Voor een aantal leden zal een uitzondering gemaakt worden. Als gevolg van hun persoonlijke situatie is face-to-face-contact noodzakelijk. Dit betreft de overgrote meerderheid van onze leden. Met hen zullen zoals altijd maatwerk afspraken worden gemaakt met de persoonlijk begeleider.

In geval van face-to-face contact worden alle voorschriften van het RIVM in acht genomen:

Frequent en volgens protocol handen wassen.

Geen handen schudden.

Afstand bewaren.

Voorafgaand aan het contact wordt telefonisch of via app navraag gedaan of een van beiden klachten heeft.

In geval van klachten vindt het face-to-face-contact NIET plaats.

Begeleiding aan huis of op straat (dakloos)

Ambulante begeleiding aan huis zal per telefoon of videobellen geboden worden. Er zullen individuele afspraken gemaakt worden met je persoonlijk begeleider over de frequentie, en het tijdstip van deze begeleiding.

Op straat in de buitenlucht houden we afstand en blijven we ook buiten. We bezoeken geen stationsrestauratie of andere openbare voorzieningen binnen.

Voor bezoeken aan de voedselbank maken we afspraken op maat.

Verzoek aan alle leden en bezoekers van Younger at heart

Hanteer thuis én bij Younger at heart de maatregelen die de landelijke en lokale overheden hebben afgekondigd.

Heb je vragen naar aanleiding van voorgaande, neem dan contact op met je persoonlijk begeleider of robertjan@youngeratheart.nl
niels@youngeratheart.nl

De externe behandeling bij psychiater, psycholoog en medisch specialisten wordt gestaakt en externe afspraken als bij UWV, Zorgkantoor of gemeente komen “indien mogelijk” te vervallen.

Tenzij er sprake is van crisis of acute noodzaak.

Medicatie wordt door ons gemonitord en toezicht op de beschikbaarheid van recepten voor de apotheek wordt gecontinueerd.

Deze maatregelen zijn er om onze leden, bezoekers en relaties in de hoogst mogelijke mate te beschermen tegen besmetting. Dagelijks worden de maatregelen geëvalueerd en aangepast en zullen we via de yahapp communiceren.

Take care, samen zelfredzaam.

Younger at heart

Yah_maatregelen_Corona_Update16mei

De menselijke maat is een beetje lastig

De menselijke maat is een beetje lastig

by | Mar 10, 2020 | Actueel, Real talk

Onze betrokkenheid is soms best een beetje lastig 

Tot mijn grote verbazing kom ik er steeds meer achter dat de menselijke maat voor veel instanties moeilijk te hanteren is en dat onze betrokkenheid bij de cliënten niet altijd op prijs gesteld wordt. Ik noem het verbazing, voortschrijdend inzicht of welke term je hier ook aan wil verbinden, het is mij om het even en het kwartje is in ieder geval opnieuw gevallen.

Heel naïef misschien maar heb ik altijd gedacht dat we als hulpverleners allemaal het zelfde in ons werk stonden, dat we simpelweg mensen willen helpen die het op eigen houtje niet meer zo goed of zelfs helemaal niet meer redden in onze maatschappij.

Dat de meeste gemeenten in zwaar weer verkeren en de zorg zo goedkoop mogelijk moet is al langer duidelijk. Dat de medewerkers van de toegang vaak tussen twee vuren moeten laveren om de hoogst haalbare zorg voor de laagste prijs binnen te halen voor de cliënt aan de andere kant van de balie maakt hun positie ook niet altijd even prettig, maar dat is allemaal nog wel te beredeneren. Dat dit soms leidt tot pittige discussies tussen zorgaanbieders en medewerkers van de gemeente hoort er vandaag de dag blijkbaar allemaal bij.

Maar hoe zit dat dan bij andere hulpverleners?

Bij andere disciplines en andere zorgaanbieders die bij de cliënt betrokken zijn, of beter gezegd die bij de cliënt betrokken zouden moeten zijn? Die vinden ons regelmatig maar een pain in the ass (dit is engels en moet je niet te letterlijk vertalen) en stellen onze betrokkenheid dan ook niet altijd op prijs. Laat ik het zo zeggen “Het wendt en/of keert als je betrokken blijft”

De vertrouwensband die wij met onze cliënten hebben is velen vaak een doorn in het oog. Onze onconventionele aanpak is vaak niet te doorgronden voor andere hulpverleners

die het liefst met copy/paste methodieken werken en de hele dag in vakjargon en afkortingen praten,

die voor iedere situatie wel een protocolletje hebben liggen en wachtlijsten de gewoonste zaak van de wereld lijken te vinden. Maar bovenal van mening zijn dat de cliënt dit ook maar voor lief moet nemen. De cliënt wordt een dossier, zijn probleem wordt een casus en de menselijke maat is vervolgens nog ver te zoeken.

Voor dit type hulpverleners is de wereld lekker overzichtelijk en op hun beurt sluiten zij ook netjes aan bij de consulenten van de toegang omdat aan de “casus” vrij makkelijk een gestandaardiseerde productcode kan worden gehangen en dat scheelt toch een heleboel discussie.

Terug naar mijn verbazing.
Je zou toch denken dat het prettig is wanneer er een club mensen bestaat die zich druk maakt voor de cliënt. Die niet bij de pakken neer gaat zitten en buiten de gebaande paden door blijft zoeken naar oplossingen die

de mens en de hulp op gang blijven houden en dit ook nog eens weten te versnellen. Of het nu gaat om zoeken naar therapie, woonruimte, werk, dagbesteding. Voor wie het nog niet weet: Het leven van de cliënt gaat ondertussen namelijk gewoon door, die zet je niet samen met de andere dossiers terug in de kast om te wachten tot er zich een oplossing aandient. Dan is het fijn dat er een club is die zich wel druk blijft maken voor de cliënt en oplossingen zoekt voor de problemen die er op dat moment spelen. Dit zou je denken. Helaas, niets is echter minder waar. Dat is namelijk lastig, en flink lastig ook, want dan moet de betreffende hulpverlener, procesregisseur, casemanager, zorgcoördinator, consulent of welke mooie functies deze mensen ook mogen bekleden dus ook actief blijven en wat nog vervelender is, dan moet hij of zij dus

buiten zijn of haar eigen comfortzone treden en de oplossingen die buiten de veilige gebaande paden te vinden zijn inpassen in het starre systeem

waarbinnen hij of zij werkt. Dat is zo lastig, dat kost heel veel energie, de nodige creativiteit en vooral vertrouwen. Vertrouwen in het gegeven dat er meer wegen zijn die naar Rome leiden en dat er maatwerkoplossingen zijn waar de cliënt baat bij kan hebben.

Vertrouwen hebben in die onconventionele club die vanuit hun oprechte band met de cliënt naast de problemen ook de mogelijkheden en de behoeftes van deze cliënt ziet.  Een club die de mens achter de cliënt weet te vinden en vanuit hun betrokkenheid in staat is vraaggericht maatwerk te leveren. Omdat ze de cliënt nu eenmaal door en door hebben leren kennen door er 24/7 voor ze te zijn…. En dat is soms best een beetje lastig ja.

Wij knokken door voor onze cliënten, gaan niet achterover zitten omdat er ‘nu eenmaal wachtlijsten zijn waar je maar mee te dealen hebt’ maar wij gaan op zoek naar alternatieven. We blijven aan de bel trekken en blijven lastige vragen stellen en daarmee maken we ons niet altijd even populair, daar zijn we ons terdege van bewust. En wanneer dan de cliënt het op zijn beurt ook lastig vindt om ons los te laten is dat toch wel een beetje begrijpelijk toch?

Begrijpelijk, maar soms best een beetje lastig. De vraag is alleen voor wie?

De jeugdzorgen in het jongerenwerk en de jeugdzorg

De jeugdzorgen in het jongerenwerk en de jeugdzorg

by | Oct 23, 2019 | Actueel, Real talk

Jongerenwerk en/of jeugdzorg

 Yoast SEO zegt “The copy scores 23.5 in the test, which is considered very difficult to read” Dat klopt, het is geen luchtige stof.

Je moet wel knettergek zijn om van je roeping je werk te maken; op basis van je voorbeeldfunctie een bedrijf starten, werkgever te worden en andere goede voorbeelden aan te nemen, deze een contract te geven en samen met een super team van gelijkgezinden te geloven in de menselijke maat en je cliënten te begeleiden met simpelweg leven.

Verbinden

Is Topnotch!, hip en tijdrovend, net zoals netwerken. Wij verbinden ons dus alleen met maatschappelijk inhoudelijk belangrijke kwesties die de jongeren en zijn of haar netwerk echt verder helpen. Individuele psychosociale begeleiding, de ontwikkeling en privatisering van futureproof jongerenwerk zijn thema’s waar wij dan ook zeer uitgesproken opvattingen over hebben. Dat doen we graag door middel van het adviseren en formuleren van simpele beleidskaders, die door gemeenten uitgevoerd kunnen worden. Een must! Want, helaas wordt de kloof elke dag steeds groter tussen wat er in de gemeente hokjes op Ipads of laptops wordt genotuleerd, bedacht, of beter uitkomt en de uitvoering daarvan. We zien het dan ook als onze plicht om onze tanden hierin te blijven zetten. Daardoor blijven we met onze voorbeeldfunctie geloofwaardig en betrouwbaar voor degene die we vooruit helpen. Jongeren met en zonder…

Hoe vertaal je straat, for real, culture, LIGAF en de intensiteit van de sommige problematiek richting beleidsmakers?

Hierin zijn we eigenzinnig, soms lastig, maar desalniettemin heeft door al die jaren het belang van onze doelgroep centraal te stellen en menig knuppel in het hoenderhok een aardige movement op gang gebracht.
Veel van onze jongeren staan inmiddels zo op de rails dat ons gedachtegoed op veel gebieden vervolg krijgt en we steeds meer gevonden worden.

Street knowlegde & simplicity

Wij zijn graag op straat, in de wijk en bij de mensen thuis achter de voordeur. Onze analyse blijft; beleidsnota’s maken, herijken van visie, het wiel keer op keer opnieuw uit willen vinden zijn één ding, maar zodra de gemeenten gaan denken dat de zaken goed geregeld zijn begint het pas.

De vraag is of het ook uitgevoerd kan worden en of het daadwerkelijk de jongeren en jongvolwassenen vooruit helpt. We zien dat de politiek vaak bij het niet slagen van het gekozen beleid wordt afgerekend terwijl er toch echt veel te veel beleid gemaakt wordt door een beleidsambtenaar met nauwelijks kennis van zijn of haar portefeuille.

Een beleid dat absoluut niet aansluit bij de werkelijke problemen en oplossingen. Wil je dat goed kunnen doen, dan kan dat alleen als je dag in dag uit laat voeden door de mensen op wie dat beleid betrekking heeft. De jongeren en jongvolwassenen.

Hoe kun je street knowledge en simplicity toepassen in wet- en regelgeving?

Wij worden als intermediair steeds meer uitgenodigd om te spreken over de problemen maar des temeer over de oplossingen die we toepassen in de uitvoering. Er is veel meer mogelijk dan vaak gedacht wordt door de zeer complexe zaken te versimpelen en te normaliseren.

Aanbesteding & indicatie circus

Voorafgaande aan de transitie van de jeugdzorg hebben wij het aanbesteding & indicatie circus van voorspelt. Nu is het aan de orde van de dag en bepaalt het helaas hoe het leven van de jongeren of jongvolwassenen eruit komt te zien. In welke gemeente woon je en welke consulent of ambtenaar bepaalt hun toekomst? Dat speelt overal:

Jongeren vragen ons daadwerkelijk of het zinvol is om te verhuizen met de wetenschap of het vermoeden dat ze in een andere gemeente betere ondersteuning kunnen krijgen.

En het gekke is… soms is dat zo, maar meestal is ons advies om te blijven zitten waar je zit. Wij geloven er absoluut in dat een subsidierelatie, een contract of het verkrijgen van een beschikking geen automatisme mag zijn. Maar dat deze zorg helaas door de regelgeving bureaucratischer dan ooit en “strictly business” is geworden moge duidelijk zijn. Het gaat om zoveel mogelijk zelfredzaamheid, (wat soms onmogelijk is), juridisering, afdekken van financiële alsmede zorg inhoudelijke risico’s en dan het liefst zo goedkoop mogelijk.

Het is een karikatuur van waarover het zou moeten gaan. Het werkt voor de doelgroep zeer demotiverend en het ergste is dat ze er aan gewend zijn geraakt. Niet in de zin van ‘dit kan er ook nog wel bij’, maar van ‘het is wat het is’.

Verjongen en meer lef tonen

Onze kritiek is echter altijd opbouwend, “positief vooruit” zit ons in het hart, anders kun je geen jongeren en jongvolwassen helpen. Dit geldt overigens voor iedere jeugdhulpverlener in Nederland.

Gezien de complexiteit van onze werkzaamheden houden we het graag simpel. Helaas zien we hier wel alle jeugdhulpverleners mee worstelen in een bureaucratisch gedrocht als het sociaal domein. We blijven onszelf wijsmaken dat het niet onuitvoerbaar is.

Want wat je moet anders, de hoop opgeven? Dat schaadt de jongeren, de kinderen of de jongvolwassenen en de ouders die jouw hulp en hoop zo hard nodig hebben.

We zijn dus kritisch maar optimistisch ten opzichte van gemeenten. Sinds de transitie zie je de gemeenten, maar ook de landelijke politiek zeker verjongen en meer lef tonen. De menselijk maat voel je terug in het debat en die ervaren we door de hoeveelheid aan vragen om advies te geven m.b.t. preventie, future proof jongerenwerk & hulpverlening die onlosmakelijk zijn verbonden met individuele psychosociale begeleiding en nazorg.

Verademing

Daar waar de verkokering binnen de gemeenten zo groot is dat de ervaringen die zijn opgedaan niet gebruikt worden bij de inkoop van preventie, jeugdhulpverlening, begeleiding en nazorg worden wij nu gevraagd om nieuwe inzichten.

En het grappige is dat de tips en adviezen over hoe je jongeren vandaag de dag kunt bereiken of ze met rust moet laten zowel voor de doelgroep die we begeleiden ook voor de gemeenten een verademing blijken te zijn. Door intensief samen te werken en gemeenten te begeleiden bij hun werkzaamheden zien we dat de rol van de verantwoordelijk ambtenaar of consulent meer aansluit op de doelgroep.

We konden ze bijvoorbeeld vertellen om geen formele brieven aan zorg mijdende jongeren en gezinnen meer te schrijven. “U wordt aanstaande dinsdag verwacht voor een evaluatie of onderzoek bij het WMO loket, het CJG, het centrum voor Werk Inkomen”, maar dat echt aan de hulpverlening, die het gezin al langer kent over te laten. Of geen huisbezoeken meer aan te kondigen om opnieuw te indiceren bij jongeren die door blijvende diagnoses en de daarmee samenhangende problematiek meer thuis horen in de WLZ.  Mensen kunnen die brief vaak niet eens lezen. Niet omdat ze niet kunnen lezen, maar bijvoorbeeld door hun problematiek de sleutel van hun brievenbus kwijt zijn en geen geld hebben om via de bewindvoerder bij de woningbouw een nieuwe sleutel aan te vragen

Veel van onze jongeren zitten in een isolement, komen niet verder dan hun vertrouwde buurt; die gaan niet naar het gemeentehuis, de hulpverlening of een loket. Die reizen niet alleen met de bus of trein. Die lopen met een beetje geluk iets verder naar de Aldi of Lidl in plaats van de AH.

Wie bedenkt zoiets?

De rol van de gemeenten is helaas voor veel jongeren 2much en onnodig. Door minder na te denken over dat wat goed voor een jongeren is kun je ze ook geen rare voorstellen doen in het aanbieden van of doorverwijzen naar passende hulpverlening.

Gemeenten zijn na de transitie alles behalve achterover gaan leunen. Ze werken zich kapot. Echter zijn nuchter nadenken en simplicity van de agenda bij de gemeenten verdwenen.

Dat vertaalt zich onmiddellijk door in de uitvoering, veel mensen met know-how zijn vertrokken. Echter zien we bij de gemeenten dat er steeds meer mensen worden aangenomen om te scannen. D.w.z. kijken of ze kunnen voldoen aan de hulpvragen van steeds meer jongeren. We zitten er met de neus teveel boven op.

Dat steeds meer kleine aanbieders failliet gaan heeft te maken met het feit dat de gemeenten het hele proces op de verkeerde manier inrichten. Afschalen, korte indicaties, korte contracten zijn al met al weinig duurzaam en onzeker. Geen enkel bedrijf houdt zijn hoofd dan boven water en er is geen hond die deze onzekerheden aan zijn cliënten kan verkopen. Deze versnipperde begeleiding, door het verloop van personeel, betekent dat cliënten geen vertrouwensrelatie meer met hun begeleider aan gaan en dat is funest voor succesvolle begeleiding.

Zoveel aanbieders, meerdere (raam)overeenkomsten, verschillende contracten, procedures en partijen. Mensen moeten eerst langs een WMO of CJG, die ze dan meestal doorverwijst naar de gevestigde orde; de grote jongens die zich in het verleden al bewezen hebben. Behaalde successen in het verleden bieden echter geen garanties meer voor de toekomst. Dit geldt al helemaal voor de GGZ, die realiseert zich dat en zoekt nu naar nieuwe antwoorden op vragen van de cliënt.

De vraag vanuit de jeugdhulpverlening luidt: “Wie bedenkt zoiets?”
Hierop komen geen antwoorden dus daarom geven wij het antwoord al vanaf 2007 zelf.

Onrecht

De zorg vragende of mijdende doelgroep heeft in het leven al genoeg onrecht ervaren en heeft recht op antwoorden. Dat zijn we ze namelijk verplicht. Weg bij je moeder en via de crisis door naar een pleeggezin. Daarna van instelling naar instelling, van leefgroep naar leefgroep worden verplaatst. Dat is gelukkig niet de tijdlijn van de meeste jongeren, maar die bereiken we d.m.v. de jongens die we begeleiden wel. Preventie door nazorg.

Een jeugdhulpverlener weet dat door alle onrecht veel jongeren een destructief gerechtigde aanspraak opbouwen.

Simpel gezegd: omdat ze zoveel is overkomen dat ze beschadigd, voelen ze langzaam het recht om de schade op een ander en zichzelf te presenteren. Dit destructief recht wordt dan helaas omgezet in destructief gedrag

en dit geldt nu dus ook voor veel jeugdzorg instellingen die zoals gezegd failliet zijn gegaan.

Echter door de door de focus te leggen op de abnormaliteit van dit gegeven en je cliënten te moeten bevestigen in het onrecht wat ze is aangedaan door nog meer onrecht, zullen deze jongeren steeds meer het recht voelen om dit onrecht op het systeem te verhalen.

De gemeenten en politiek moeten zich ervan bewust zijn dat ze met de complexiteit van het zorgsysteem een signaal afgeven dat jongeren een ondergeschoven kindje zijn en deze gek van boosheid en verdriet worden. Ze zullen nog harder gaan schreeuwen om aandacht, hunkeren naar liefde, een schouder en stoppen met hopen op een betrouwbaar netwerk. Daar wordt “strictly business” risky business!

Het gedrag van deze jongeren & jongvolwassenen zal nog meer aantonen dat ze klaarblijkelijk net zoals de jeugdzorg en de GGZ zelf te onmachtig zijn om hier invloed op uit te oefenen.

Begrip

Dit is de de eerste les die wij samen met onze jongeren de beleidsmakers vaak leren. Dat zij doordraaien zegt niet zoveel over deze jongeren alleen, maar over een jeugdzorg systeem dat haar niet geeft waar jongeren ten diepste recht op hebben. De pijn van veel jongeren en jongvolwassenen is zo groot, dat wij geleerd hebben om preventie binnen onze werkzaamheden prioriteit te geven. Dus niet de cliënten in een vergevorderde ontwikkeling van onrecht pur sang, maar juist al die kids waar het onrecht zich voor het eerst laat zien. Door anders op dit onrecht te reageren, heb wij enorm veel mogelijkheden om de ontwikkeling van dit onrecht te temperen.

De reacties vanuit het systeemdenken werken vaak onrecht-bevestigend en daar kan geen enkele hulpverlener mee uit de voeten.

Wij zullen dus ook nooit met alles wat we in ons hebben de cliënt vertellen dat het beter moet, anders kan en dat ze sociaal maatschappelijk zelfredzaam moeten worden. Dat zijn ze op hun level namelijk al lang. Het betekent namelijk “je past je maar aan” en dat is niet nodig. Daar komt nog eens bij dat jongeren ons nooit zullen zeggen “Jullie hebben gelijk, ik zal mij aanpassen” Nee ze zullen de deur dichtsmijten en roepen: “Jullie begrijpen er geen flikker van”

Als je op de betonvloer geboren bent, je broertjes en zusjes ziet vertrekken naar verschillende pleeggezinnen, je oma je heeft misbruikt, je moeder weer opgenomen is in de GGZ, je door toedoen van creditboys met dezelfde problematiek een paar telefoonabonnementen hebt afgesloten en je ze niet kan betalen. Je vader is doodgeschoten, je stiefvader teveel zuipt en de wereld zo druk is dat je continue met een koptelefoon op moet lopen en het jongerencentrum sluit dan hebben ze allemaal gelijk.

Dan begrijp je er helemaal niks van en ben je niet in staat om de wereld voor jongeren te verbeteren. Deze jongeren zullen zich onbewust blijven bewegen in een zorgsysteem dat het gevoel van onrecht voedt om op een destructieve manier hun verhaal te blijven vertellen.

Veel jongeren lukt het niet om woorden te vinden voor hun intense verdriet. Ze vertellen hun verhaal met gedrag, uit onmacht en boosheid die niet begrepen wordt maar wat ze  wel keer op keer proberen te zeggen. Het helpt ze alleen de pijn tijdelijk niet of minder te voelen, maar het lost niks op.

Tweede les: Erkenning

De tweede les is om te erkennen dat de jeugdzorg dus blijkbaar niet bij beleidsmakers begrepen wordt en vele mensen, werkzaam in de jeugdzorg, op het punt staan zelf de deur te dicht te smijten aangezien het systeem rondom preventie en jeugdzorg teveel afleid van de zorg an sich. Het systeem begrijpt zichzelf niet eens en dit wordt erkend door het VNG.

Wij leren de beleidsmakers en consulenten dat vaak de goedbedoelde en liefdevolle interventies in feite een volgend vinkje op de waslijst van onrecht zijn bij deze jongeren. Ze zitten niet te wachten op een belerende vinger, een zoveelste doorverwijzing, een piramide van Maslow of simpelweg de opmerking dat de skateboardbaan volgens de richtlijn van de gemeente misschien wel te hoog is.

Ze vragen om een oprecht luisterend oor en ze geven d.m.v. “the finger” al heel lang aan dat gemeentes hun vinger, of beide handen beter kunnen gebruiken om de iets te enthousiaste beterweter op de stoel van de hulpverlener mond tot stilte te manen. 

Ze willen gehoord en geholpen worden en niet keer op keer aan een vreemde moeten vertellen hoe het eigenlijk echt met ze gaat en waarom ze welke ondersteuning nodig hebben.

Doorverwijzen of doorgeschoten?

En pas na een succesvol gesprek waarin de werkelijke problematiek, een werkelijke behoefte, een preventieve maatregel ten dele in beeld komt is er vaak nog meer nodig of het is heel simpel. Neem ze serieus en geef ze een keuze, om zo te voorkomen dat ze uit beeld verdwijnen of ze je vertellen dat je het tegen niemand mag vertellen.

Anders gezegd: als je als gemeente het gesprek niet oprecht aangaat omdat daar op voorhand geen geld voor is of ze geen alternatieven biedt in zorg op maat en preventief aanbod en niet net zoals school verplicht maakt,

dan ga je akkoord met het verkleinen van de kans op professionele hulp.

De vele jongeren die wij al die jaren bereiken en zelf inmiddels het goede voorbeeld voor anderen zijn en de gemeenten adviseren, zijn namelijk – vaak pas na heel veel met ons praten, lang nadenken en twijfelen – gebruik gaan maken van het vertrouwen dat wij ze van begin af aan bieden. Een jongere zal echt nooit wanneer hij met zijn scooter of waggie langs een CJG, Wmo loket, een gemeentehuis of een een praktijk voor therapie rijdt, afstappen en aanbellen om vervolgens te zeggen: “Kunnen jullie me helpen”? Het gaat niet goed met me.’

Deze deuren gaan pas open als jongeren langdurig in veilige omgeving vertrouwen hebben gekregen en helaas biedt niet altijd het gezin dit centrum van vertrouwen.

Hey das raar.

Hey das raar.

by | Nov 7, 2019 | Real talk, Yah

HEY DAS RAAR.

Het was wederom donderdag. Met frisse moed stapte ik in de auto richting Laren om bij Dirk op huisbezoek te gaan. Hoewel het koud was scheen gelukkig de zon dus ik vond het al best. Bijna bij Laren ging het voor de wind, ditmaal eindelijk een keer geen trekkers of fietstocht fietsende mensen die me de weg versperden. Maar toen…

Ik wachtte op een tegenligger die voor mij de Ehzerbrug overging. In al mijn geduld betrad ik het smalle bruggetje, eenmaal overgestoken doemde er een man in een oranje hesje op. Midden op de weg, hij wenkte een andere tegenligger die gestaag doorreed. Ik dacht: Hey das raar. Ik stopte, deed mijn raam omlaag en riep hem toe, “Goedemorgen meneer, waar moet u naar toe?” Ik dacht: misschien is hij gewoon op weg naar Laren dan geef ik hem wel ff een lift, of is hij verdwaald. De oudere man zal waarschijnlijk gewoonweg niet weten hoe navigatie op een hightech mobiele telefoon werkt. Terwijl hij dichterbij kwam zag ik raar gekrabbel op zijn oranje hesje.

De oudere man zal waarschijnlijk gewoonweg niet weten hoe navigatie op een hightech mobiele telefoon werkt.

Maar het was helemaal geen gekrabbel. De boodschap op het oranje hesje was duidelijk: “Neem mij niet mee! Maar bel dit nummer.” Ik dacht: Hey das raar. Let wel ik stond eigenlijk een beetje half midden op de weg, dus ik zei: “meneer ik zet de auto even aan de kant en komt u maar even wachten met mij dan bel ik even het nummer op uw hesje.” Zo gezegd zo gedaan, meneer wilde eigenlijk direct bij mij instappen, maar het hesje had mij al gesommeerd meneer niet mee te nemen, gelukkig had hij dus al een hesje aan dus hij kon geoorloofd aan de kant van de weg staan. Ik vroeg meneer naar zijn naam en belde het nummer. Een vriendelijke jongeman nam op: “Goedemorgen met Lodewijk”, waarop ik reageerde: “Goedemorgen met Roger van Younger at heart, ik sta hier met Richard, hij was een stukje aan het wandelen en weet niet zo goed waar hij heen moet, maar ik zag dit nummer op zijn hesje dus ik dacht ik bel maar even.” Ik vertelde waar wij stonden en Lodewijk wist waar dat was, “Ik kom er aan”, zei hij.

Terwijl ik samen met Richard aan het wachten was vertelde hij me dat ff een lekker stukkie wilde wandelen maar dan niet meer wist waar hij precies heen ging. Elke auto had hij in de smiezen: “Kijk daar komt er weer één, oh die slaat af. En nog een. Gaat rechtdoor,” ik zei: “Blijf maar gewoon even hier staan Richard, Lodewijk komt er zo an.”

“Goedemorgen met Roger van Younger at heart, ik sta hier met Richard, hij was een stukje aan het wandelen en weet niet zo goed waar hij heen moet.”

Na een kleine 10 minuten kwam Lodewijk aangereden, hij stopte achter ons en ik vertelde Richard dat zijn taxi er was. Ik bracht hem naar de auto deed de deur open en hij stapte in. Ik gaf Lodewijk een hand en zei: “Hier hebbie em hoor, de wandelaar.” Lodewijk heeft zich tig keer verontschuldigd en vertelde dat het wel eens vaker is gebeurd en dat de meeste mensen best boos konden worden omdat deze dementerende man dus zo ‘los’ buiten loopt. Hij bedankte me, waarop ik reageerde met: “Geen dank joh, en das raar, mensen zouden toch niet boos moeten worden maar misschien juist wat meer op onze medemens moeten letten.” Richard bedankte me ook, hoewel ik betwijfel of hij nog kon herinneren dat ik de autodeur voor hem had opengehouden.

“Wat ben jij dan laat?”, zei Dirk toen ik bij hem aan kwam. “Klopt,” zei ik, “maar ik was precies op tijd voor iemand anders vanochtend…”

 *De gebruikte namen zijn vanwege privacy redenen gefingeerd.